1. |
Hafið Þennan Dag
03:24
|
|
||
Hafið þennan dag
Hún synti aldrey fjær en augað sá.
Ég var svo ákveðin og óreynd þá,
ó jú, ég vissi að hún vildi mig..
Ég stökk, og gaf mig í hyldýpið
Ég stökk, af stafni skips,
ofaní hafið þennan dag
Hafið... þennan dag,
en enginn vissi það...
Ég vissi alltaf hvað mig langaði,
himin, loft og land mig fangaði
en nú, nú er ég sjónum í.
Engin tár, ég fann ekki fyrir því
Ég stökk, af vilja og von,
ofaní hafið þennan dag
Hafið... þennan dag,
Draumur minn rættist þar
Ég syndi aldrey fjær en augað sér,
ég veit þið horfið stundum eftir mér.
Ó nei, ég vil hvorki sorg né tár
því ég uppfyllti drauminn þá.
þú stekkur, kanski út
ofaní hafið þennan dag
Hafið... þennan dag,
en bara ef þú vilt það
Bara ef þú vilt.. það
|
||||
2. |
Sit og vaki
03:20
|
|
||
Ég sit hérna og bíð eftir þér.
þolinmæðin hún þreytist á mér.
Bráðum kemur September,
veist þú enn hvar ég er?
Þú mig kysstir, ég brosti og hló,
þú varst alltaf mín kyrrð og ró,
þar til þú fórst á skip útá sjó.
Mér var um og ó.
Veist þú enþá að ég bíð?
Kemur þú til mín?
Hjartað brennur, sorg í sálinni,
en ég sit, bara og vaki.. eftir þér.
Margir mánuðir urðu svo ár.
Ég sit enþá með uppþornuð tár,
hjartað hangir og himininn grár,
og í sálinni sár.
Veist þú enþá að ég bíð?
Kemur þú til mín?
Hjartað brennur, sorg í sálinni,
en ég sit, bara og vaki.. eftir þér.
Í gegnum vindinn þú hvíslar að mér,
“ef ég gæti þá væri ég hér,
en aldan hún tók mig frá þér.
Ástin, gefstu upp á mér.“
|
||||
3. |
Sönglausi næturgalinn
02:55
|
|
||
Sönglausi Næturgalinn
Tólfþúsund betlarar tötrum skrýddir
tærast upp daglega í leit sinni að svanavatnshananum
Og þeir strunsa í gegnum eldóradó
án þess að stansa þótt nafnið sé letrað með eiðstöfum
Líta ekki í kringum sig aðeins áfram
ana þeir varpa öllum demöntum sínum og smarögðum
fyrir svínin sem hæst rýta og þykjast þekkja hana
þokunni hjúpaða leiðina að svanavatnshananum
þeir fara daga þeir fara nætur
þeir farast úr þreytu hundruðum saman og þúsundum
þeir hrynja niður úr hungri pestum
og hræin þau varða hana leiðina að svanavatnshananum
en þótt hann loks finnist þar fæst ekki dropi
- í firma og manntals og skattskránni skrá þeir þig Orfeus -
því vandalar stálu eitt kvöldið krananum
- þú ert krækt á samning og sérleyfishafinn er Morfeus -
|
||||
4. |
Myndin af þér
03:17
|
|
||
Myndin af þér
Uppá vegg hangir mynd.
Og hún er af þér.
þú sést þar svo vel
að hún yndisleg er...
Í burtu ég bý,
en þú ert alltaf hér.
Og nálægur frá því
ég man eftir mér...
Tíminn, stendur kyrr...
og augun mín, verða þurr...
Ég sit hérna nú,
og ég set mig á blað
og sendi þér bréf svo
Að þú munir að...
Ég er ekki ein,
því myndin af þér,
hún hangir og
horfir í augun á mér.
Tíminn, stendur kyrr...
og augun þín, verða þurr...
Í lag og í ljóð,
Þú sagðir mér frá...
þú veist hvernig er
og þú vissir það þá.
Ég er ekki ein,
því myndin af þér,
hún hangir og
horfir í augun á mér.
Tíminn, stendur kyrr...
og augun okkar, verða þurr..
|
||||
5. |
Eyrarröst
03:03
|
|
||
Eyrarröst
Magnús og Emil, sigldu útá sjóinn
í littlum trébát sem þeir áttu saman,
hún var skírð eftir röstinni, Eyrarröst…
Bára beið á bryggjunni og brosti blítt til þeirra
þá var gaman, já þá var gaman,
því fiskarnir flykktust að Eyrarröst...
það eru djásn í sjónum djúpa, þeir synda silfri líkt.
Krókar sett á sökku og síga í botn að krækja í.
Brosandi blíðan, skínandi svífur
sólin á himni, hún gælir við grjótið
og geislarnir glampa á Eyrarröst…
Lengst úti á hafi, himininn blíður
breytir um skoðun, hann argar og emjar
og þórdunur drynja við E yrarröst...
það var nú fallegur bátur,
já það var nú fallegur bátur.
Emil tók nú aldrey mynd, en
það var nú fallegur bátur
það eru djásn í sjónum djúpa, þeir synda silfri líkt.
Krókar sett á sökku og síga í botn að krækja í.
Magnús og Emil, eldri nú eru.
Magnús er afinn sem segir mér sögur
um bátinn við bryggjuna.. Eyrarröst....
það var nú fallegur bátur…
það eru djásn í sjónum djúpa, þeir synda silfri líkt.
Krókar sett á sökku og síga í botn að krækja í.
|
||||
6. |
Kysstu mig Gosi
02:54
|
|
||
Kysstu mig Gosi
Ég sit hérna í rökkri, og horfi á tunglið í blóma,
og eilífðar púkinn hann öskrar í eyrað á mér!
Farðu ekki að sofa
Eltir þú eldinn?
Hlustaðu á Gosa
Kyssirðu kuldann?
Klifraðu Hamrinn
Hlauptu útí buskann
og hataðu mig...
hataðu mig
Ég læt vatnið renna, og fylli svo baðið af blómum,
og eilífðar engillinn hvíslar í eyrað á mér:
Farðu ekki að sofa
Eltir þú eldinn?
Hlustaðu á Gosa
Kyssirðu kuldann?
Klifraðu Hamrinn
Hlauptu útí buskann
og elskaðu mig...
elskaðu mig
Ringluð og rugluð, ég veit ekki, var mig að dreyma?
fla› gnýr frá korvilltri hugsun úr höfðinu á mér
Ég neita að trúa
þeir segja það sama
en hversvegna svona
ég öskra og hvísla
Kysstu mig Gosi
og segðu eithvað annað en
Elskarðu mig
Elskar þú mig?
þegar birtir kemur svarið
veist þú stelpa gott er vont og vont er gott.
Það er gaman að reyna...
Ég sit hérna í rökkri, og horfi á tunglið í blóma,
og eilífðar engillinn hvíslar í eyrað á mér:
Far›u ekki a› sofa
Farðu ekki að sofa
Eltir þú eldinn?
Hlustaðu á Gosa
Kyssirðu kuldann?
Klifraðu Hamrinn
Hlauptu útí buskann
og elskaðu mig...
elskaðu mig
|
||||
7. |
|
|||
Ég kom í þorpið kvöld eitt um sumar
klukkan tólf í miðnætursól
Ég fékk herbergi upp á verbúð, það virtist í lagi
með vask, borði og stól.
Um morguninn gekk ég út á götuna að skoða
sá gömul vélhræ liggja út á lóð.
Ég sá hús sem áttu sögu og sum voru að deyja
það seytlaði úr gluggunum blóð.
Það er stelpa sem starir á hafið
stjörf með augun mött.
Hún stendur öll kvöld og starir á hafið
stóreyg, dálítið fött.
Ég sá hana dansa með döpur græn augu
dansa líkt og hún væri ekki hér.
Hún virtist líða um í sínum lokaða heimi
læstum fyrir mér og þér.
Hver hún var vissi ég ekki en alla ég spurði
sem áttu leið þar hjá.
Þar til mér var sagt að einn svartan vetur
hefði sjórinn tekið manninn henni frá.
Þetta er stelpan sem starir á hafið
stjörf með augun mött.
Hún stendur öll kvöld og starir á hafið
stóreyg, dálítið fött.
Þessi starandi augu, haust græn sem hafið
ég horfði ofan í djúpið eitt kvöld.
Þau spegluðu eitthvað sem aðeins hafið skildi
angurvært, tælandi og köld.
Uppi á hamrinum stóð hún og starði yfir fjörðinn
stundum kraup hún hvönninni í.
Þar teygaði hún vindinn og villt augun grétu
meðan vonin hvarf henni á ný.
Þetta sumar var fallegt, ég fékk nóg að vinna
það fiskaðist og tíðin var góð.
En ég stóð og hugsaði og starði út um gluggann
um stelpuna sem var talin óð.
Eina nótt hrökk ég upp í skelfingu og skildi
hvað skreið um í hjarta mér.
Það sem virtist í fyrstu bara forvitni hjartans
hafði fundið ástina hér.
Í stelpu sem starir á hafið
stjörf með augun mött.
Hún stendur öll kvöld og starir á hafið
stóreyg, dáldið fött.
Daginn eftir fór ég með fyrsta bílnum
sem flutti mig suður á leið.
Ég leit aldrei til baka, ég bölvaði í hljóði
og í brjóstinu var eitthvað sem sveið.
Er ég les það í blaði að bátur hafi farist
þá birtist mynd í huga mér.
Þar sem hún stendur og starir á hafið
starir þar til birtu þver.
Lag og texti: Bubbi Morthens
|
||||
8. |
Vegbúinn
03:12
|
|
||
Vegbúinn
Þú færð aldrei að gleyma,
þegar ferðu á stjá.
Þú átt hvergi heima,
nema veginum á.
Með angur í hjarta
og dirfskunnar móð.
Þú ferð þína eigin
ókunnu slóð.
Vegbúi sestu mér hjá,
segðu mér sögu
já segðu mér frá,
Þú áttir von
nú er vonin farin á brott
flogin í veg.
du du du du. til þín,
Lag/texti: Kristján Kristjánsson
|
||||
9. |
Dararamm
03:42
|
|
||
Átti sér ljóð, og leyndarmál.
Leyndi því vel, við vissum ekkert þá.
Borðaði blóm og stríddi stelpunum,
og sagði ekki neitt
- nema stundum
Dararamm, dararamm,
darararararamm
darararararamm
Dararamm, dararamm, dararamm
darararararamm
darararararamm
Hún kunni það vel, að fela leyndarmál,
hún veit það er best að segja engum frá,
og enflá við skiljum ekki hvað það var...
það sem að hún söng
- svona stundum
Dararamm ˛...
Við munum alltaf hennar breiða blíða bros,
við vissum aldrey hver fékk hennar fyrsta koss
og var þetta leyndarmálið leynda!
það sem að hún söng
- fyrir löngu!
Dararamm...
Ef það er til leið sem liggur ekki neitt,
hún gekk hana beint, við fengum engu breytt
og var þetta leyndarmálið leynda!
Það sem að hún söng
- fyrir löngu!
...
Við munum alltaf hennar breiða blíða bros,
við vissum aldrey hver fékk hennar fyrsta koss
og var þetta leyndarmálið leynda!
það sem að hún söng
- fyrir löngu!
|
||||
10. |
Talað við gluggann
04:11
|
|
||
Talað við gluggann
Ég hef staðið við gluggann,
heyrt hann tala
um komandi harðæri, nístandi él.
Aldrei fyrr séð hann svo hryggan stara.
Þegar þú kvaddir hvað ég skildi hann vel.
Sumarið er farið, það fraus í hylnum.
Eins og hvítt lín kom fyrsti snjórinn í nótt.
Þrestirnir dansa á ísuðum línum
en hér inni er allt stillt og rótt.
Eldurinn í arninum með seiðandi skugga,
spyr mig: Hvar er hún í nótt
s
em var vön að halda um höfuð þitt og rugga
þér blítt þar til allt var hljótt?
Og ég get ekki,
og ég get ekki,
og ég get ekki,
og ég get ekki,
svarað því.
Ég hef staðið við gluggann,
heyrt hann tala,
spurt hef ég hann:
Sér hann þig þar sem þú ferð?
Þakinn rósum, kaldur - vill ekki svara
hvort ást til mín í hjartanu þú berð.
Ég hef staðið við gluggann,
séð hann stara
á norðanvindinn,
út í fjúkinu leika sér.
Stundum heyri ég hlátur, í gólffjölum marra,
hjartað tekur kipp en það er ekkert hér.
Eldurinn í arninum ...
|
||||
11. |
Dimmalimm
03:47
|
|
||
Dimmalimm
Það er eithvað sem heyrist, í svörtum skóm
sem að gengur um götur, og syngur um Dimmalimm
um dimmar lymskar nætur
Er soldið hrædd við að heyrast, og er svo hljóð
er hún gengur um götur, og syngur um Dimmalimm
í takt við sína egin fætur....
Myrkfælin gengur ein um götu um dimma nótt
því það er eina leiðin heim...
hún hræðist skuggann sinn en hugsar afar hljótt
er betra að verða ein af þeim?
Það er eithvað sem hrærist, í hvítum snjó
sem að læðist um götur, og hlustar á Dimmalimm
og þekkir grimmar nætur
Myrkfælin gengur ein um götu um dimma nótt
því það er eina leiðin heim...
hún hræðist skuggann sinn en hugsar afar hljótt
er betra að verða ein af þeim?
Horfumst við í augu, sem grámyglur tvær
sú skal verða að steini sem á undan hlær
segir Dimmalimm, og hleypur sem toga fætur
Það er stelpa, sem hleypur í svörtum skóm
niður götu, sem syngur, og kallar sig Dimmalimm
hún sleit burtu skuggann við fætur...
Myrkfælin gengur ein um götu um dimma nótt
því það er eina leiðin heim...
hún hræðist skuggann sinn en syngur ekki hljótt
hún verður aldrey ein af þeim...
ein af þeim...
Dimmalimm... Dimmalimm...
|
Hera Iceland
Icelandic singer/songwriter, based in Christchurch New Zealand.. much more info at www.herasings.com or see videos at www.youtube.com/herasings
Streaming and Download help
If you like Hera, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp